نسبت هزینه خوراکی به کل هزینه خانوار یکی از شاخص‌های مورد استفاده برای رفاه خانوار است که کاهش آن بیانگر بهبود سطح رفاهی خانوار محسوب می‌شود.
به گزارش بازتاب گهر به نقل از خبرآنلاین،این نسبت از اواسط دولت ششم روند کاهشی داشته و در سال ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ به کمترین میزان خود رسیده است. پس از این دو سال مجددا رو به افزایش گذاشته و با وجود بهبود ضریب جینی از سال ۱۳۸۶ به بعد، رفاه خانوار نسبت به سال‌های قبل به شدت کاهش یافته است. تنها در دولت دهم وضعیت رفاهی خانوار در انتهای دوره بدتر از ابتدای دوره بوده و در سایر دولتها این روند کاهشی حفظ شده است.
روندها حاکی از آن است که به‌جز دولت پنجم که در آن تغییرات زیادی بر روی شاخص رفاه خانوار رخ داده، شاخص هزینه خوراکی به کل هزینه خانوار از سال ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۹ مستمرا روند بهبود را نشان می‌دهد، اما درصد تغییرات طی یک دوره چهارساله، قابل توجه نبوده است.
همچنین شاخص حداقل دستمزد حقیقی در طول زمان روند افزایشی داشته که تورم از مولفه‌های اساسی در تعیین حداقل دستمزد است.
بیشترین رشد دستمزد حقیقی در دولت پنجم و کمترین آن در دولت دهم رخ داده است. به طور معمول در دوره اول دولتها رشد دستمزد حقیقی رخ داده و در دوره بعد به‌دلیل سیاست‌های انبساطی تورم افزایش یافته و دستمزد حقیقی کاهش می‌یابد.
در دولت‌های پنجم و ششم و همچنین نهم و دهم این موضوع به خوبی نشان داده شده است. در دولت دهم بیشترین کاهش در رشد دستمزد حقیقی مشاهده می‌شود و سال ۱۳۸۹ (سالی که بهبود قابل توجه توزیع درآمد به علت اعطای یارانه نقدی مشاهده می‌شود) نقطه آغاز کاهش شدید در رشد دستمزد حقیقی است.
دولت هفتم و هشتم تنها دولت‌هایی هستند که دو دوره پشت سر هم، در یک دوره هشت ساله ریاست‌جمهوری دستمزد حقیقی در آن رشد داشته است.
