همزمان با کاهش دمای هوا و بروز پدیده وارونگی دما، بسیاری از کلانشهرها و نیز شهرهای صنعتی کشور مثل تهران، اصفهان، اراک و مشهد با مشکل شدید آلودگی هوا و وضعیت ناسالم رو به رو شدند؛ موضوعی قدیمی و تکراری که به رغم آثار زیان باری که بر روی سلامتی شهروندان دارد، تقریباً اهمیت خود را در اذهان عمومی و مدیران اجرایی از دست داده است!
«بازتاب گهر»؛ آرش خداپرست- تا همین چند سال پیش که آلودگی هوا به عنوان یک پدیده نوظهور و خطرناک در میان افکار عمومی جلوه می کرد، همه آحاد جامعه و مسئولان کشور نسبت به آن حساسیت بالایی از خود نشان می دادند و تلاش می کردند تا هر کدام به نوعی در فرایند کاهش آلاینده های جوی حتی به صورت نمایشی اثرگذار باشند.
با روی کارآمدن دولت تدبیر و امید ما شاهد این بودیم که از سویی کارگزاران دولتی با ادعای داشتن دانش و هوش مدیریتی بالا امیدها را برای حل مشکل آلودگی بالا برده بودند و از آنسو فعالان سیاسی و رسانه ای اصولگرا نیز با ابزارهای در اختیار ضمن انتقاد شدید به عملکرد دو دولت گذشته، مدام از چرایی حل نشدن این مشکل می گفتند و می نوشتند.
به هر صورت زمان نشان داد که نه دولت یازدهم و دوازدهم علی رغم همه ادعاهایی که داشت موفق شد در این زمینه حرکت درخوری انجام دهد و نه حالا که مدیران اصولگرا بر مسند امور نشسته اند، برنامه ای برای حل این مشکل بزرگ و خطرناک دارند.
این را می توان از سکوت رسانه های اصولگرا در برخورد با آلودگی هوا علی رغم تشدید و تکرار مشکلات و نیز بی توجهی مدیران اجرایی در برخورد با این معضل و تکرار برخی اقدامات نمایشی و بی اثر توسط آنها در این زمینه برداشت کرد.
به هر صورت همه این روندها و فرایندها سبب شده تا اکنون نیز همانند گذشته و چه بسا بدتر از گذشته در فصل سرد سال آلودگی هوا میهمان کلانشهرهایی چون تهران باشد و شوربختانه عدم ریزش نزولات جوی نیز به بدتر شدن شرایط کمک کرده است.
آخرین بررسی ها حکایت از آن دارد که در سال جدید و تنها در شهر تهران از ابتدای سال تا به امروز تنها ۲ روز هوای پاک را تجربه کرده ایم، ۱۹۵ روز دیگر کیفیت هوا قابل قبول، ۶۷ روز دیگر هوا ناسالم برای گروه های حساس و ۶ روز نیز ناسالم برای همه گروه ها بوده است.
امروز چهارشنبه نیز حداقل ۲۰ ایستگاه سنجش کیفیت هوا در وضعیت ناسالم قرار دارد و مشخص نیست این شرایط تا چه زمانی ادامه خواهد داشت؟
همانطور که اشاره شد این معضل تنها مرتبط به شهر تهران نیست و بسیاری از شهرهای صنعتی و کلانشهر نظیر مشهد و اصفهان و نیز شهر صنعتی اراک نیز با مشکلات مشابه دست و پنجه نرم می کنند.
مستند به سکوت و انفعال دستگاه های دولتی در این زمینه می توان اینگونه نتیجه گرفت که هیچگونه عزم راسخ و برنامه هوشمندانه و قاطعانه ای برای حل مشکل بزرگ آلودگی هوا در کشور وجود ندارد و تنها امید مردم، مسولان و رسانه ها باران و برفی است که به احتمال زیاد در روز و هفته های آینده خواهد بارید!
از آنجا جهت عقیده داریم که مردم و رسانه ها نیز در بروز این مشکل و خسارت های زیان بار آن شریک هستند و آنها نیز به این وضعیت بد عادت کرده اند که از سویی مردم بدون توجه به خطرات شرایط کنونی برای سلامتی شان، آزادانه و پر ازدحام در سطح شهر با وسایل نقلیه و یا بدون آن تردد می کنند و نیز مردم و رسانه ها مطالبه جدی در این زمینه از مسئولان ذی ربط ندارند.
